W północnej części Pojezierza Mrągowskiego, pomiędzy Reszlem a Biskupcem znajduje się niezwykły las, który „dał schronienie” 16 kurhanom wzniesionym między VII a V wiekiem p.n.e. Starożytne kopce, zachowały się do czasów współczesnych dzięki porastającej je pokrywie roślinnej, ratującej przed niszczycielskim działaniem współczesnego człowieka. Natura tak skutecznie zabezpieczyła zabytkowe formy działalności człowieka, że przez setki lat wiedza o ich istnieniu nie była znana badaczom starożytności. Jako pierwsze, odkryto w 2012 roku dwa najokazalsze ich skupiska, składające się z sześciu kurhanów, cmentarzysko Samławki 1 oraz składające się z siedmiu kurhanów, cmentarzysko Samławki 2. W 2014 roku dzięki lotniczemu skanowaniu laserowemu LIDAR odkryto trzecie cmentarzysko oraz osiem pojedynczych pochówków rozpoznanych satelitarnie wokół cmentarzysk kurhanów. Dzięki prowadzonym na cmentarzysku nr 1 w Samławkach w latach 2012-2014 badaniom Fundacji Dajna i Instytutu Archeologii UW wiemy, że trzy kurhany przykryte są wielowarstwowym płaszczem kamienno-ziemnym kryjącym komorę grobową wyłożoną prostokątnym regularnym brukiem, zawierającym od 8 do 40 skupisk kości i urn. Jądro pochówku otoczone jest we wszystkich przypadkach wielowarstwowym, monumentalnym kręgiem kamiennym, związanym prawdopodobnie z kultem solarnym. Badania kurhanów ukrytych w samławeckim lesie to precedens w historii współczesnej archeologii Warmii i Mazur. Od wielu, wielu lat z uwagi na wyjątkowo trudny metodycznie, pracochłonny sposób ich eksploracji i dokumentacji rzadko podejmowano się tego typu prac na taką skalę. Pomimo imponujących rozmiarów kopców stało się to od niedawna możliwe dzięki zastosowaniu naziemnego skanowania laserowego, które precyzyjnie i szybko rejestruje kolejne poziomy konstrukcyjne, dając nieocenioną bazę do dalszej „obróbki” danych – rysunki 2D, rendering, ortofotomapy, animacje i modele 3D oraz rekonstrukcje środowiskowe.
